Het zesde boek van Ray Kurzweil

De nieuwe Kurzweil is uit. Hij schreef zijn zesde boek ‘Transcend, Nine Steps to Living Well Forever’ samen met de Amerikaanse arts Terry Grossman. In 2004 publiceerden zij ‘Fantastic Voyage, Live Long Enough to Live Forever’. Voor Ray Kurzweil, uitvinder en futurist, gaat het om zijn derde boek over gezondheid. In 1993 verscheen van zijn hand ‘The 10% Solution for a Healthy Life’.
Vanwaar die fascinatie met gezondheid?

Voor Ray Kurzweil ligt die fascinatie met gezond leven voor de hand. Hij was 22 toen zijn vader op 58-jarige leeftijd stierf aan de gevolgen van een hartziekte. En schrijft hij: ‘Ik was tien jaar ouder dan mijn vader toen zijn vader stierf aan dezelfde hartziekte.’ Kurzweil was voorbestemd om zelf ook niet oud te worden. ‘De trend suggereerde dat ik mijn eigen zoon niet ouder zou zien worden dan 32.’

Kurzweil onderzocht de relatie tussen gezondheid en voeding.

Uiteindelijk bekeerde hij zich tot het dieet van Nathan Pritikin dat nogal rigoureus is, maar in de praktijk heel gemakkelijk vol te houden viel. Pritikin schrijft voor dat de dagelijkse inname aan calorieën voor maximaal 10 procent uit vet bestaat – en dan nog niet eender welke vetten. Daarnaast schrijft Pritikin een maximum voor van 100 milligram aan cholesterol per dag.

In 3 maanden tijd verloor Kurzweil 12,5 kilogram aan overgewicht.

Door zijn verbeterde conditie bedroeg zijn risico aan een of andere hartkwaal dood te gaan niet langer 75 procent, doch slechts 3 procent. Een significante verbetering. Overigens is Ray Kurzweil, die op 12 februari 1948 geboren is, thans 61 jaar oud. Deze maand verscheen een film over zijn leven en werken, genaamd ‘Transcendent Man’. De première vond plaats op het Tribeca Film Festival van Robert de Niro. Een intrigerende trailer van de film kan hier gevonden worden.

Zorgvlied - de urn

In memoriam Nicole

Nicole Duyvis

13-12-1958 27-04-2008

Ray Kurzweil bekroond met Arthur C. Clarke Lifetime Achievement Award

Ray Kurzweil heeft op 20 april de Arthur C. Clarke Lifetime Achievement Award ontvangen in de Cosmos Club in Washington D.C. voor zijn verdiensten als futurist, uitvinder van computergerelateerde technologieën.

Arthur C. Clarke is de vorig jaar overleden auteur van ‘2001: a space odyssey’, verfilmd door Stanley Kubrik.

Ray Kurzweil is uitvinder van onder meer de ‘Reading Machine for the Blind’ en de Kurzweil Synthesizer.

Over de Arthur C. Clarke Lifetime Achievement Award nog dit:

This award recognizes an individual, a group or an entity that exemplifies the values and accomplishments of Sir Arthur's life. The award honors substantial and enduring contributions that relate the sciences and arts in meeting the challenges of contemporary life and the needs of tomorrow.

To submit a nomination for either award, please send the Foundation a letter. Please indicate whether the nomination is for the "Innovator's Award" or the "Lifetime Achievement Award." The letter should describe in detail the justifications in support of the nomination, and include a curriculum vita for the nominee or the nominees. Each submission should be signed by two nominators.

Nominations are evaluated by an independent selection committee that includes: Takashi Iida, Director General of the Communications Research Lab of Japan; and Conny Kullman, Chairman of Intelsat. The awards are made possible through generous donations from corporations and individuals around the world.:

Een zachte vernieling, de dummy

Opmerkelijk genoeg begint de dummy van 'Een zachte vernieling' heel anders dan de definitieve uitgave. Zo begint die:

'In die tijd werk ik als huisschilder in Gent met de cowboys. Ik ben zelf geen cowboy, dat laten zij niet toe, ik blijf voor hen een vreemdeling die voorlopig wordt geduld. Waarom? De cowboys zullen het niet vragen, zij hebben genoeg miserie aan het hoofd. Het enige dat zij willen weten is dat de nieuweling - uit zijn gegoede familie gestoten - zo diep is gezakt dat hij zijn witte, schramloze, eeltloze, on-han-dige handen moet uitsteken en vuilmaken voor een homp brood met confiture en een dak boven zijn hoofd.

'Ik wil u niet affronteren,' zei Madame Jeannot achter de toonbank van de Mistinguett, 'maar ge zijt en blijft een fils-à-papa,'en de cowboys, 's ochtends om kwart voor zeven, hun eerste Stella aan de mond, beaamden. Bieke, mijn Bieke wist niet wat fils-à-papa betekende, durfde dat niet te bekennen, kneep in mijn kruis en zei: 'Ge moet u niet laten doen, ventje, al wat die cowboys kunnen doen is zeveren.'

'En schieten!' riepen de cowboys.'

Een nogal opmerkelijk verschil. Wat blijkt bij nadere inspectie? Het fragment waarmee de dummy opent, heeft Claus bewaard. Maar hij heeft van zijn roman een flashback gemaakt. In de definitieve versie van de roman staat het bewuste fragment met de cowboys op pagina 15, niet langer op pagina 7.

Maar er zijn nog meer verschillen. Verschillen ook in taal en inhoud.

Bewust fragment is uiteindelijk op deze manier opgenomen in de roman:

'In die tijd werk ik als huisschilder in Gent met de cowboys. Ik ben zelf geen cowboy, dat laten zij niet toe, ik blijf voor hen een vreemdeling die voorlopig wordt geduld. Waarom? De cowboys zullen het niet vragen, zij hebben genoeg ellende aan het hoofd. Het enige dat zij willen weten is dat de nieuweling uit zijn gegoede familie is gestoten en zo diep is gezakt dat hij zijn witte, schramloze, eeltloze, on-han-dige handen moet uitsteken en vuilmaken voor een homp brood met confiture en een dak boven zijn hoofd.

'Ik wil u niet affronteren,' zei Madame Jeannot achter de toonbank van de Mistinguett, 'maar ge zijt en blijft een fils-à-papa,'en de cowboys, 's ochtends om kwart voor zeven met hun eerste pils aan de mond, beaamden. Bieke, mijn Bieke wist niet wat fils-à-papa betekende, durfde dat niet te bekennen, kroop op mijn schoot en zei: 'Ge moet u niet laten doen, ventje, al wat die cowboys kunnen doen is zeveren.'
'En schieten!' riepen de cowboys.'

Vooral intrigerend is dat Bieke het hoofdpersonage niet langer in het kruis knijpt, maar op diens schoot kruipt.

Een zachte vernieling

Dit is het omslag van 'Een zachte vernieling', een roman die Hugo Claus in 1988, ruim twintig jaar geleden bij De Bezige Bij publiceerde.
Zo begint deze roman:

'Ik hoorde het vanochtend op de radio, op het nieuws van halfacht terwijl ik mij aan het scheren was, snel en slordig, want ik was te laat, ik had slecht geslapen omdat ik tot drie uur 's nachts naar The Barefoot Contessa op mijn video had gekeken, met twintig sigaretten en een halve liter Marc de Bourgogne.'

Een zeldzame Bril

Is mijn exemplaar van 'DEF', de dummy, naar alle waarschijnlijkheid een unicum, van mijn exemplaar van 'Home Sweet Home, Bril & Van Weelden onderweg naar een nieuwe eeuw', kan dat zeker niet gezegd worden.

Home Sweet Home evenwel is wel zeldzaam.

In het Colofon ervan staat dit:

'Home Sweet Home van Martin Bril en Dirk van Weelden werd ter gelegenheid van de jaarwisselin g 1991 - 1992 gezonden aan de vrienden van De Bezige Bij.
Het boekje werd naar aanwijzingen van de uitgever gezet en gedrukt door de Koninklijke drukkerij G.J. Thieme bv te Nijmegen.
De oplage bedroeg 850 exemplaren.'

Met andere woorden: Home Sweet Home is nooit in de handel geweest!

Voorin staat, ik citeer: Home Sweet Home is een vervolg op deel 3, 'Totale toekomst uit Piano & Gitaar (1990). In de nabije toekomst zal een uitgebreide versie worden gepubliceerd van Home Sweet Home.' Einde citaat!

Welnu van die laatste belofte is ook niets in huis gekomen.

De onuitgegeven Bril - Het omslag

Dit is hem dan, het omslag van de dummy van DEF, de onuitgegeven roman van Bril en Van Weelden. Oorspronkelijk voorzien om uitgegeven te worden in 1990.

Omslag Rudo Hartman.

Druk Hooiberg Epe

ISBN 90 234 3152 9 CIP

NUGI 300

Geen bril in huis!

Pas in de derde krantenwinkel die ik bezocht vond ik een exemplaar. Overal elders was de Volkskrant van vandaag uitverkocht. De dag na het overlijden van Martin Bril. Het Parool had ik al eerder kunnen kopen. Beide kranten schrijven heel uitgebreid over de columnist.

Voor de aardigheid maar even kijken wat ik van Bril in huis heb. Dat valt tegen. Tussen Breytenbach en Brodkey staat niets van de veelschrijver. Ik geloof amper mijn eigen ogen.

Geen Bril in huis? Dat kan niet!

Inderdaad, dat kan niet. Naar andere kast kijken. Daar staat Bril: tussen Walschap en Weisgerber in. Keurig in het gelid, gerangschikt op de W van Dirk van Weelden, de studievriend met wie Bril zijn schrijverscarrière in boekvorm begonnen is.

‘Arbeidsvitaminen, het ABC van Bril en Van Weelden’

Dat was hun debuut. In de kast staat een eerste druk uit 1987 (De Bezige Bij). Nooit gelezen. Nog van Bril en van Weelden heb ik twee dummies staan. ‘Terugwerkende kracht, een leesgeschiedenis van de Tweede Wereldoorlog’ is wel nog verschenen, in1991, een jaar na ‘Piano en Gitaar’.

Maar ‘DEF’ is nooit uitgegeven.

Van DEF bestaat alleen deze dummy. Misschien is mijn exemplaar van de dummy wel het enige exemplaar dat van DEF is overgebleven. Op zijn minst is het een curiosum, een collectors item. ‘Roman’ staat nog op het voorplat van DEF. In de dummy zijn de pagina’s met de nummers 5 tot en met 8 bedrukt. De eerste zin van deze onuitgegeven roman luidt:

‘Een week of twee voordat de drie maanden om waren besloot ik de terugreis te vergemakkelijken door de belangrijkste papieren per post naar huis te sturen.’

Het hoofdpersonage bevindt zich in het postkantoor ten einde zijn postpakket te versturen. Dat wordt een hels karwij, een regelrecht gevecht tegen de bureaucratie. Op pagina 7 leren we dat het hoofdpersonage verblijft op het vakantie-eiland Vrondados. Het is dus Griekse bureaucratie waarvan hij het op de heupen heeft gekregen.

DEF had de opvolger zullen zijn van Arbeidsvitaminen, het ABC van Bril en van Weelden. De opvolger daarvan had zonder enige twijfel ‘GHI’ moeten heten. Bril en van Weelden hadden eind jaren tachtig, begin jaren negentig nog het plan om het volledige alfabet af te haspelen.

Het zal er nooit meer van komen.