Banksy - Windowhanger

Het is bijna niet voor te stellen dat de ingenieuze Banksy dit trompe-l'oeil in het geniep zou hebben aangebracht. Toch is dat zijn guerillatechniek: 's nachts toeslaan als de autoriteiten niet toekijken.

Voor wie nog nooit van Banksy zou gehoord hebben: Banksy is een anonieme Londense graffitikunstenaar. Van zijn boek Wall and Piece werden wereldwijd circa 1 miljoen exemplaren verkocht.

De Nederlandse vertaling verscheen in november vorig jaar bij Lebowski.

Deze foto kan ik hier overigens plaatsen dankzij Lebowski Publishers Amsterdam.

Waarvoor mijn dank!

Banksy - Wall and Piece

Stelling 1: Weblogs zijn voor het internet wat graffiti voor de straat zijn.

Stelling 2: 80 Procent van alle graffiti is niet om aan te zien.

Stelling 3: 80 Procent van alle weblogs is niet om aan te zien.

Stelling 4: Tatouages zijn zoals weblogs en graffiti : 80 procent is niet om aan te zien.

Stelling 5: Weblogs, graffiti en tatoeages zijn gelijk: eenmaal aangebracht, zijn ze heel moeilijk te verwijderen.
En dan nu uw aandacht voor een weblog over graffiti.

Die twintig procent die dan nog overblijft, dat is overigens nogal een ruime gooi, hoor. Het mag duidelijk zijn dat dit weblog tot stand is gekomen op een moment dat de kleine hersentjes van schrijver dezes als het ware rozenvingerig en zoetgevooisd als ware het een baby'tje op een schapenvelletje lagen te zoemen.

20 Procent versus 80 procent? Dit nu noemen we het Paretoprincipe, dat stelt dat bij voorbeeld in de boekenbranche 20 procent van alle titels goed is voor 80 procent van de omzet. Zo meent Wikipedia onder het lemma Paretoprincipe dat 80 procent van de mensen 20 procent van alle weblogs bezoekt. Zou best wel eens kunnen.

Maar dan nu Banksy.

Banksy is geniaal. Banksy is sinds jaar en dag in zijn ene hele eentje verantwoordelijk voor 80 procent van alle graffiti die in London en aanpalende gehuchten terug te vinden is en die de moeite van het bekijken waard zijn.

De graffitikunst van Banksy is gebundeld door Lebowski Uitgevers (die we steeds leuker en uitdagender beginnen te vinden) onder de titel ‘Wall and Piece’ (nu met 10 procent meer troep) in een vertaling door ene ‘OvG’ in wie we de hand vermoeden van uitgever Oscar van Gelderen.

Voor de volledigheid: zijn vertaling in het Nederlands is tot stand gekomen in samenwerking met No Pay No Cure Productions met dank aan Fishy Eve & Jopkop. Wat dat allemaal concreet betekent, die ‘samenwerking’ en dat ‘met dank aan’, is ons niet duidelijk. Never Mind! OvG gaan we daar nu niet over lastig vallen, die toert momenteel met zijn Italiaanse sterauteur Niccolò Ammaniti door het land.

Copyright is voor losers.

Banksy is een soort van voortvluchtige, want anonieme graffitikunstenaar die meestal ’s nachts toeslaat in de straten van London in de hoop aan de grijpende arm van de Londense Metropolitan Police te kunnen ontsnappen. Graffit spuiten is in London immers verboden. Citaat op de achterkant van Banksy, Wall and Piece:

‘Het is uitgesloten dat u een quote van ons zult krijgen voor de achterkant van dit boek.’ (Metropolitan Police)

Banksy is subversief, hij is underground, hij is ludiek. Zijn beeldtaal is bijzonder rijk. Zijn beeldvondsten zijn soms geniaal. Zijn optreden is altijd op een bijzonder prettige manier ontregelend. NRC Handelsblad noemt Banksy ‘een genie in hype en zelfpromotie’. Zo kun je het ook bekijken. Het klopt als een bus.

NRC Handelsbladredacteur Coen van Zwol schreef over Banksy, niet naar aanleiding van het boek – wat nochtans een meer dan uitstekend te noemen aanleiding was geweest –, maar naar aanleiding van de Banksy-film ‘Exit Through the Gift Shop’ die onlangs vertoond werd op de Berlinale. De recensie verscheen op dinsdag 16 februari.

Voor wie die krant toevallig nog in huis zou hebben: het artikel ‘Documentaire of mockumetary?’ over de film van Banksy staat op de kunstpagina, te weten pagina 9, links van het artikel met de kop ‘Vlamingen heersen op Cabaretfestival’.

Dit is wat Banksy er zelf over te vertellen heeft:

“I guess my ambition was to make a film that would do for graffiti art what ‘The Karate Kid’ did for martial arts — a film that would get every schoolkid in the world picking up a spray can and having a go…As it turns out, I think we might have a film that does for street art what ‘Jaws’ did for waterskiing.” – Banksy

Op de website van de uitgever is een hele pagina over Banksy terug te vinden, te weten: hier! Daar zijn diverse filmpjes terug te vinden, onder meer de trailer van bovengenoemde film. Alsook alle illustraties die we schaamteloos en zonder toestemming van de uitgever hadden willen overnemen. Maar dat is mislukt.

Nog dit: van Wall and Piece werden wereldwijd meer dan 1 miljoen exemplaren verkocht. De overzichtstentoonstelling van Banksy in Bristol trok volgens diens uitgever meer dan 300.000 bezoekers in 2 maanden tijd.

Ray Kurzweil in Wintergasten

De reacties op de figuur van Ray Kurzweil, gisteren de laatste gast van Raoul Heertje in Wintergasten, zijn uiteenlopend. Door de ene wordt hij een briljant genie genoemd. Volgens anderen gaat het om een panische idioot. Hans Beerekamp schrijft vandaag in NRC Handelsblad dat hij meende, voorafgaand aan de uitzending van Wintergasten op maandag 4 januari 2010, dat Ray Kurzweil 'een beetje enge man' is.

Hans Beerekamp heeft zijn mening intussen bijgesteld. 'Dat viel reuze mee', schrijft hij nu.

De voorheen 'beetje enge man' heeft 19 eredoctoraten om zijn schouders hangen. Hij heeft uit handen van 3 verschillende presidenten van de VS (te weten: Lyndon B. Johnson, Ronald Reagan en Bill Clinton) een lauwerkrans ontvangen. Ray Kurzweil is opgenomen in de prestigieuze 'Inventor's Hall of Fame". Etc, etc.

Beerekamp heeft het in zijn televisierecensie over de vraag of we wel hybriden willen worden. Willen we wel versmelten met machines, zoals Kurzweil voorspelt dat zal gebeuren? Is dat niet 'een beetje eng'? De vraag werpt Beerekamp op omdat in Wintergasten een fragment getoond werd uit de film Sybil's Story over een patiënte met de ziekte van Parkinson. Bij Sybil worden elektroden geïmplanteerd in de hersenen. Dat geeft volgens Beerekamp (ik geef hem volmondig gelijk): 'onmiddellijk dramatische gevolgen'. 

Maar waarom blijft dit eng? Het idee dat er in mijn lichaam gesneden zou moeten worden ten einde een operatie uit te kunnen voeren, vind ik nog steeds eng. Het is ook nog maar 2 keer voorgekomen. In beide gevallen ging het om snijden in de mond met het oogmerk om een tand en een tandwortel te verwijderen. In het eerste geval kwam de tandarts er aan te pas, in het tweede geval de kaakchirurg en ik weet nog heel goed dat ik 'panisch' was toen ik in de kuip van de kaakchirurg lag.

Intussen zijn wij eraan gewend dat medici bijzonder drastisch ingrijpen in ons lichaam, wanneer dat nodig is. De amputatie van ledematen is een schrikbarend voorbeeld van een dramatische ingreep die soms gewoon noodzakelijk is om de persoon in kwestie te laten overleven. Dat is een keuze uit 2 kwaden: benen kwijt of overleven. Voor die mensen die graag willen blijven leven, ligt de keuze voor de hand. Ook al betekent die keuze dat je met een enorme handicap door het leven moet. Maar het punt is: je gaat door met leven.

Een veel interessanter voorbeeld van een dramatische medische ingreep is de tandprothese oftewel het vals gebit. De techniek is dermate verfijnd dat vrijwel niemand ziet of iemand anders een vals gebit heeft of niet. Het is esthetisch oké. Dat neemt niet weg dat een heleboel tanden 'geamputeerd' moesten worden voordat het 'implantaat' vals gebit in gebruik kon worden genomen. Opnieuw: een dramatische ingreep, maar een ingreep die tot tevredenheid stelt.

Maar een ingreep in de hersenen is dat niet supereng?

Terug naar de vraag van Hans Beerekamp: 'Willen we wel hybriden worden?' (tussen haakjes: Beerekamp spelt 'hybrides', maar volgens mij eindigt dit meervoud in een 'n'. Met andere woorden: het citaat is niet correct à la lettre). Goeie vraag en tegelijk ook een beetje bevreemdende vraag. Het antwoord ligt namelijk in wat we gezien hebben bij Sybil. Het implanteren van elektroden onder de hersenpan werkt gewoon ongelofelijk goed. Ik citeer Beerekamp opnieuw: 'je ziet hoe het implanteren van een elekgrode in de hersenen van een patiënt met de ziekte van Parkinson onmiddellijk dramatisch resultaat heeft'. 

De man of vrouw die zich genoodzaakt ziet 1 of meerdere ledematen te laten amputeren ten einde te kunnen overleven heeft een keuze gemaakt waarvan de implicaties vele malen dramatischer zijn dan die van Sybil. Er wordt weliswaar ingegrepen in haar hersenen, maar het resultaat is fenomenaal. En mijn idee is dan ook dat dergelijke ingrepen zonder meer aanvaard zullen worden ... als het resultaat er maar naar is.

Kan ik genezen door nanobotjes (computerchips die de grootte hebben van een bloedcel) in te slikken? Als ik mijzelf inderdaad op die manier kan genezen dan is dat helemaal niet eng. Terwijl het besef toch om de hoek loert dat een nanobotje een machine is, meer nog: een computerchip die zich een weg baant door de bloedbaan en daar waar het nodig is in de maag, in de dikke darm, de nodige reparaties uitvoert ten einde mij te genezen.

à Propos, die nanobotjes in de bloedbaan zullen in contact staan met internet door middel van een draadloze verbinding. Ahum!

Die toekomstvoorspellingen van Ray Kurzweil zijn zo gek nog niet als je bedenkt dat ze in het verlengde liggen van wat de mensheid nu al volop betracht: het menselijk lichaam uitbreiden met fysieke, maar ook virtuele middelen die ons sterker maken, gezonder, die ons langer laten leven en heel soms ons in staat stellen om de liefde beter te bedrijven. En wie had hier bezwaar tegen? Wie vindt die witte tabletjes die je inslikt om hoofdpijn op te heffen 'een beetje eng'. Gaat het daar ook niet om lichaamsvreemde stoffen wanneer we de producten van de zusjes Paracetamol inslikken?

Nee, de toekomstvisie van Ray Kurzweil is niet eng. Ze is realistisch. En adembenenemd interessant!