de Kurzweil voorspellingen onder de loep gelegd

Precies tien jaar geleden publiceerde de Amerikaanse uitvinder Ray Kurzweil ‘The Age of Spiritual Machines’. Geen enkel ander boek heeft mij zo ingrijpend beïnvloed als dit boek. Op 4 september 1999 sprak ik ‘the restless genius’ (The Wall Street Journal) in een Marriott Hotel in Boston, Massachusetts. Dat weet ik alleen nog zo precies door de foto’s die toen gemaakt zijn van onze ontmoeting, alsook op grond van de dedicatie die hij toen in mijn exemplaar van zijn boek geschreven heeft (‘I greatly enjoyed our dialogue’).

Spiritual Machines is een boek waarin Kurzweil een groot aantal stoutmoedige voorspellingen doet over de technologische vooruitgang die ons te wachten staat. Over de kern van die voorspellingen valt mijns inziens eigenlijk niet te twisten. Die vooruitgang laat zich volgens hem kenmerken door exponentiële groei. Die exponentiële groei is voor het eerst vastgesteld in 1965 door Gordon Moore, medeoprichter van Intel. Naar die vaststelling is de fameuze wet van Moore geformuleerd: elke ongeveer 18 maanden verdubbelt de rekenkracht van onze computers en dat bij gelijkblijvende prijzen. Dat is best spectaculair.

Vrijwel iedereen verwacht dat aan de wet van Moore een einde komt in 2020. Volgens Kurzweil echter niet. De wet van Moore zal worden gecontinueerd, zij het met andere middelen dan door middel van de huidige computertechnologie. De wet van Moore zal volgens Kurzweil eindeloos doorgaan. Aan de exponentiële groei van de technologische vooruitgang zal geen einde komen. The Age of Spiritual Machines heb ik onlangs herlezen. De reden lag voor de hand. In Spiritual Machines doet Kurzweil onder meer voorspellingen over het jaar 2009. Kloppen die wel?

Beslist niet al die voorspellingen kloppen. Wie had verwacht van wel. Maar één van de meest interessante blundervoorspellingen die Kurzweil in 1999 gedaan heeft is dat we in 2009 massaal gebruik zouden maken van spraakherkenning in plaats van van toetsenborden en muizen. Volgens de consequente manier van redeneren die Kurzweil in 1999 – niet geheel ten onrechte overigens – hanteerde moest spraakherkenning in 2009 tot een dermate hoog niveau geëvolueerd zijn dat het gebruik ervan algemeen zou zijn geworden. Welnu, het niveau, dat wil zeggen: de accuratesse, van spraakherkenning is exact volgens de voorspelling van Kurzweil uitgekomen. Maar algemeen aanvaard is spraakherkenning niet. Waarom niet? Ik ben er nog niet helemaal uit. In een volgende weblog kom ik daar op terug. De groeten, Luc