Frank Catch Me If You Can Abagnale

Eind 2007 ontmoette ik Frank Abagnale in London. Toen we elkaar de hand schudden, merkte ik op dat iedereen die weet heeft van wat hem als gevangene in een Franse gevangenis is overkomen, het wel uit zijn hoofd haalt om in Frankrijk een misdaad te begaan. 'Precies,' antwoordde hij. 'Als je dan toch perse het crimineeltje wilt uithangen kun je dat beter in Zweden doen.'

Frank Abagnale is een legendarische figuur. Wie de film "Catch Me If You Can" van Steven Spielberg heeft gezien, weet wat ik bedoel. Die film toont het leven van Frank Abagnale zoals dat was van zijn 16e tot en met zijn 21e verjaardag.

Toen Frank Abagnale zestien was, liep hij van huis weg. Hij was van school opgehaald en naar een rechtbank gebracht waar hij te horen kreeg dat zijn ouders uit de echt gescheiden waren. De rechter vroeg hem om zelf te kiezen bij welke ouder hij wilde wonen. Maar Frank kon of wilde niet kiezen . Hij liep van huis weg.

Eenmaal weggelopen van huis begon hij langzaam maar zeker het leven te leiden van een witteboordencrimineel.

Hij vervalste cheques, deed zich voor als vliegtuigpiloot, als kinderarts, als advocaat, zonder ooit maar één enkel diploma gehaald te hebben. Hij stal in de loop van 5 jaar tijd 2,5 miljoen dollar bij elkaar. Hij naaide zowat alle vliegtuigmaatschappijen van Amerika, inclusief de meerderheid van hun stewardessen en leefde een leven in weelde.

Toen Frank Abagnale 21 was, was hij voortvluchtig in 26 landen, verspreid over 4 continenten. Hij werd uiteindelijk opgepakt in Frankrijk waar hij 6 maanden in de gevangenis doorbracht. Gedurende die 6 maanden heeft hij geen daglicht gezien, moest hij naakt op de vloer van zijn cel zijn tijd doorbrengen terwijl hij in zijn eigen excrementen en urine stap, zat of lag.

Op het einde van die 6 maanden, gedurende welke periode hij zich niet één keer heeft mogen wassen, zijn tanden heeft mogen poetsen of zijn nagels heeft kunnen knippen, werd hij dermate uitgehongerd dat hij met een ernstig tekort aan vitaminen en mineralen uit de gevangenis werd geplukt. Hij had op dat moment een dubbele longontsteking en was dermate ondervoed dat voor zijn leven mocht worden gevreesd.

Dan liever naar Zweden, want het gevangenisregime was daar, in schril contrast met het Franse, wel menselijk. Hij mocht zich relatief vrij in de gevangenis rond bewegen, terwijl hij kon bijstuderen. Na die 6 maanden in de Zweedse gevangenis werd Frank Abagnale aan Amerika uitgeleverd, waar hij in afwachting van zijn proces op weergaloze wijze tot 2 keer toe uit de gevangenis wist te ontsnappen.

Eenmaal veroordeeld in Amerika heeft hij 5 jaar lang zijn gevangenisstraf uitgezeten. Hij is vervroegd vrijgelaten op voorwaarde dat hij zijn kennis als valsemunter, oplichter en vervalser van cheques in dienst zou stellen van de FBI. Tot op de dag van vandaag werkt Frank Abagnale gratis voor de FBI.

Hij is dankzij de boeken die hij heeft geschreven en de uitvindingen die hij heeft gedaan intussen opnieuw multimiljonair. Maar hij verdient zijn brood nu op een eerlijke manier. In hoofdzaak als beveiligingsexpert voor banken en verzekeringsinstellingen in de VS. Het gesprek dat ik met hem had in London ging over zijn werk als beveiligingsexpert. Het interview verscheen begin 2008 in Automatisering Gids. Ik geef het hieronder integraal weer.

Frauderen is alleen maar makkelijker geworden

Frank Abagnale, vooraanstaand fraudebestrijder, koestert eigenzinnige opvattingen over security. Identiteitsdiefstal is het grootste fraudeprobleem van deze tijd.


Frank Abagnale begon als zestienjarige te frauderen. Toen hij werd opgepakt, had hij voor 2,5 miljoen dollar valse cheques uitgeschreven. Abagnale, wiens leven verfilmd werd door Steven Spielberg, heeft vijf jaar gevangen gezeten. Hij werd vervroegd vrijgelaten op voorwaarde dat hij de FBI zou helpen. Hij heeft sindsdien fortuin gemaakt met boeken, het ontwerpen van cheques en met uitvindingen, onder meer een pen die onuitwisbare inkt produceert. Voor een lezing van een uur vraagt Abagnale, de stroper die boswachter werd, 30.000 dollar. Hij geldt in eigen land als dé expert op het vlak van ‘Identity Theft’. Het recupereren van gestolen goederen en het bestraffen van fraudeurs gebeurt zo zelden dat we alles moet inzetten op preventie. We ontmoetten Abagnale eind vorig jaar in Londen waar hij een Keynote uitsprak op de RSA Security Conference.

Wat is er veranderd op het vlak van security sinds u veertig jaar geleden de gevangenis mocht verlaten?

Abagnale: ‘Toen ik actief was met het namaken van cheques had je een Heidelberg nodig. Die drukpers kostte 1 miljoen dollar, paste niet in deze kamer en je moest met z’n drieën zijn om hem aan de praat te krijgen. In de film laat Spielberg goed zien hoe ik te werk ging. Als ik vandaag British Airways te grazen wil nemen, ga ik naar hun website en kopieer hun logo. In vijftien minuten tijd heb ik een bruikbare cheque in vierkleurendruk. Waarschijnlijk ziet die er beter uit dan wat zij zelf drukken. Veertig jaar geleden wist ik niet wie de cheques tekende. Nu haal ik hun jaarverslag erbij. Daar staan de handtekeningen in van de CEO, de CFO, etc. Die kan ik scannen. Ik weet zeker dat die cheque passeert. De technologische vooruitgang heeft vervalsingen alleen maar makkelijker gemaakt. De oplichter zelf krijg je niet meer te zien. Die opereert vanuit zijn woonkamer op duizenden kilometers afstand. Die hoeft niet eens last te hebben van een schuldgevoel. Hij ziet zijn slachtoffers niet, heeft er geen persoonlijke relatie mee. Dat was veertig jaar geleden allemaal onmogelijk.’

Wat is het grootste securityprobleem van deze tijd?

Abagnale: ‘Diefstal van identiteiten. Het is even makkelijk als profijtig om dat te doen. Banken en verzekeringsmaatschappijen, die over financiële informatie beschikken, moeten zichzelf de vraag stellen wat ze doen om die informatie te beschermen. Ze moeten ‘Identity Management Software’ gebruiken. Ze moeten weten welke informatie op welke laptops staat en hoe die beveiligd zijn. Ze moeten weten welke laptops het kantoor verlaten. Ik ken een verzekeringsmakelaar met ruim 6.000 klanten. Zijn secretaresse heeft vrij toegang tot die gegevens. Dat zijn secretaresse zijn archief, dat heel veel geld waard is op de markt, zou kunnen verkopen, komt bij hem niet op. De werkelijkheid leert echter dat dit schering en inslag is. Informatie steel je zonder fysieke sporen achter te laten. Ethiek wordt niet meer aangeleerd thuis, op school of aan de universiteit. Mensen zien er geen graten in om informatie te verkopen, als ze maar niet betrapt kunnen worden.’

Welke maatregelen neemt u zelf?

Abagnale: ‘Ik bankier niet online. Ik heb geen debetkaart. Ik schrijf geen cheques, terwijl ik toch een fortuin verdiend heb met het beveiligen ervan. Ik leef van mijn credit card. Mijn eigen geld staat veilig op de bank. Op het einde van de maand betaal ik de rekening. In de tussentijd heb ik geleefd van het geld van de bank. Als ik 200 dollar uit de muur haal, is dat geld van de credit cardmaatschappij. Het is niet mijn geld. Het is zelfs niet eens mijn kaart. Ik ben absoluut niet aansprakelijk. Ook niet als iemand geld steelt met mijn kaart. Is het veilig om spullen te kopen op het internet? Absoluut, omdat ik een credit card gebruik en dus niet mijn eigen geld.’

Wat te denken van het gebruik van biometrische gegevens?

Abagnale: ‘Kun je de bank vertrouwen die over je vingerafdruk of het retina van je oog beschikt? Als die je DNA verliezen, dan ben je dat voorgoed kwijt. Aan mensen worden te veel gegevens ontfutseld. Toen ik opgroeide, waren er maar drie instanties die mijn sofi-nummer kenden. De bank, mijn werkgever en de overheid. Nu staat dat sofi-nummer op je rijbewijs. Iemand die je rijbewijs in handen krijgt, kan nu je identiteit stelen. Als informatie wordt opgeslagen is het altijd mogelijk dat iemand die achterhaalt. Als Groot-Brittannië overgaat tot het uitreiken van identiteitsbewijzen dan wordt identiteitsdiefstal alleen maar makkelijker. Mensen in dienst van de overheid beschikken dan over die informatie. Er zal altijd iemand bereid zijn om die informatie te verkopen. Niets is veilig. Alles kan nagemaakt worden, ook hologrammen. Het uitreiken van identiteitskaarten geeft terroristen slechts een nieuwe manier om Groot-Brittannië binnen te komen.’