Ik ben een uitgever die altijd opvalt

De afgelopen dagen – weken? – heb ik uit pure nieuwsgierigheid de najaarsaanbiedingen van diverse, belangrijke en minder belangrijke, nieuwe en oudere uitgevershuizen doorgenomen. Op dit weblog heb ik daarover verslag uitgebracht. Voor zover ik daar zin in had.

Eerst vandaag ben ik in het bezit gekomen van de najaarsaanbieding van de ‘Dutch Media Uitgevers’, een belachelijke naam. Zij hadden zich voor hetzelfde geld net zo goed ‘Les Pays-Bas Media Uitgevers’ kunnen noemen. De ene naam is niet minder onnozel dan de andere.

Waar halen ze het vandaan?

Neem het van mij aan: de Dutch Media Uitgevers, onder welks apert idioot Angelsaksisch paraplu verschillende uitgevershuizen schuil gaan, geeft niet 1, ik herhaal: niet 1 enkele titel uit in het Engels. Sterker nog: de boeken die door de verschillende uitgevers van de Dutch Media Uitgevers uitgegeven worden, kennen geen enkele vorm van distributie buiten Nederland en Vlaanderen om. Excusez-moi le mot: buiten The Netherlands of zo u wil: Les Pays-Bas en buiten Dutch Speaking Belgium of zo u wil: Les Flandres valt geen boek van de Dutch Media Uitgevers te bespeuren.

Tot de Dutch Media Uitgevers behoort onder meer Lebowski Uitgevers, de uitgeverij van de voortvarende Oscar van Gelderen. Oscar heb ik begin jaren negentig leren kennen als een jonge snaak die omwille van zijn studie bij de Frederik Müller academie stage liep bij Uitgeverij Arena.

Het is dé grote verdienste geweest van wijlen Michel Vassallucci, destijds samen met Lex Spaans uitgever van uitgeverij Arena, dat hij het uitgeeftalent van Oscar van Gelderen in zo’n vroeg stadium heeft erkend. Op vriendelijk doch dringend verzoek van Michel Vassallucci en Lex Spaans heeft Oscar zijn studie gelaten voor wat die waard was, omdat beide heren de jonge Oscar nog tijdens zijn stage een vast dienstverband bij Uitgeverij Arena aanboden.

Uitgeverij Arena was aan het begin van de jaren negentig van vorige eeuw goed bekend om een tweetal redenen:

Omdat de uitgeverij van de roman ‘Zout op mijn huid’ van Benoîte Groult in geen tijd een monsteroplage van meer dan 300.000 exemplaren had weten te verkopen. (Ik zelf ben in het bezit van een zeventiende druk die in januari 1993 werd uitgegeven, terwijl de eerste druk dateert van mei 1990.)

Maar Uitgeverij Arena was destijds ook heel goed bekend door de bijzondere vormgeving van hun boeken, waarvoor steevast vormgever René Abühl tekende. Hij was de man die er zorg voor heeft gedragen dat de boeken van Arena een heel eigen signatuur hadden.

Als je ooit een boek van Arena in handen had gehad, dan wist je bij elk volgend boek van Arena dat je onder ogen kwam dat je opnieuw een uitgave van Arena in handen had. Dat dacht je niet alleen op grond van de zeer verdienstelijke vormgeving van René Abbühl, maar ook door het feit dat al die boeken steevast stijlvol gebonden werden uitgevoerd met stofomslag.

Ik weet het, ik weet het: bij Van Oorschot noemen ze dat heel bestraffend ‘niet-echt-gebonden’. En dat klopt. De boeken van Arena hadden eigenlijk alleen maar een harde kaft met een mooi stofomslag. Point taken, Wouter!

Oscar van Gelderen en Lex Spaans verlieten uitgeverij Arena medio jaren negentig en richtten Uitgeverij Vassallucci op, genoemd naar hun aan de gevolgen van AIDS overleden vriend Michel.

Bij Uitgeverij Vassallucci wist Oscar van Gelderen zich te ontpoppen toe één van de meest vernieuwende en succesvolle uitgevers van Nederland.

Maar laat ik het verhaal Van Gelderen niet dunnetjes over doen. Hij heeft zich in de loop der jaren aardig in de schijnwerpers weten te werken. In NRC Handelsblad van 13/08/2001, nu bijna 8 jaar geleden, verscheen van de hand van Michel Krielaars een mooi, want mijns inziens billijk en correct van portret van Oscar van Gelderen.


In mijn volgende weblog meer over de aanbieding van uitgeverij Lebowski, die, u raadt het, geleid wordt door Oscar van Gelderen.

à propos,

De eerste uitgave van Uitgeverij Vassallucci was een homage aan Michel onder de titel:

Ik ben een leugen die altijd de waarheid spreekt.