Ik was dertien toen ik zeker wist dat ik met het katholieke geloof niets meer te maken wilde hebben. Ik vond mijn religieuze opvoeders ontzettend griezelige hypocrieten. De belichaming als het ware van de door henzelf gehoonde farizeeërs.
Ik wist als dertienjarige drommels goed dat ik in alle talen moest zwijgen over mijn geloofsafvalligheid. Ze zouden mij treiteren en pesten, ze zouden achter mij aanzitten ten eeuwige dage ten einde mij weer in het gareel te krijgen.
We spreken over Vlaanderen.
We spreken over meer dan dertig jaar geleden.
Wel kon ik mij in alle stilte verweren. Ik kon helaas niet voorkomen dat ik op school de verplichte missen moest bijwonen. Maar uit protest nooit meer naar de biecht gaan, dat zou vast niet opvallen. En dat viel ook niet op. Nooit meer ter communie gaan, dat zou wellicht ook niet opvallen. En ook dat viel niet op.
Tijdens die missen in de kapel mocht ik het harmonium bespelen. Ik speelde weliswaar beroerd, maar mijn vingervlugheid was toch groot genoeg om een aantal arrangementen te spelen op bekende liedjes van de Beatles.
Ook dat was protest. Niet stil, maar muzikaal.
Ik was er vrij zeker van dat de priester die de mis opdroeg in de kapel het werk van de Beatles niet kende. Ik kon dus straffeloos mijn gang gaan door tijdens de communie mijn eigen arrangement van Yesterday te spelen. De klas genoot met volle teugen.
Nooit ergens last van gehad.
Toen ik achttien was kon ik voor mijngeloofsafval uitkomen. Toen was de kust veilig. In zijn recent verschenen dubbelpamflet ‘Hitler in de polder en vrij van geloof’ ('al na één week herdrukt') beschrijft Zwagerman hoe gemakkelijk het voor hem geweest is om van dat geloof af te 'dwarrelen'. Hij vindt het bepaald geen val.
Niet dat het pamflet over zijn geloofsafdwarrel gaat. Veeleer is de kern van de zaak dat hij ervoor pleit dat Moslims in dit land ook van hun geloof afstand kunnen nemen, in peis en vree. Dat is gegeven het karakter van de Islam helaas nauwelijks tot niet mogelijk.
Onlangs sprak Zwagerman over een en ander in de Wereld draait door. Het fragment van die uitzending is hier terug te vinden. Met verve laat Zwagerman zich uit over een taboe in de Nederlandse samenleving: geloofsafval onder aanhangers van de Islam.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten